Incoterms 2010, negocjacje i zawieranie kontraktów handlowych

 In Incoterms

Wybór odpowiedniej reguły handlowej, czyli tzw. bazy dostawy, której zostanie podporządkowany kontrakt, jest jednym z najistotniejszych problemów poruszanych podczas negocjacji handlowych.

Określa ona bowiem obowiązki stron zawierających i później realizujących umowę kupna-sprzedaży w obrocie międzynarodowym. Cena jednostkowa towaru, a także ogólna wartość kontraktu jest więc ściśle uzależniona od przyjętej formuły handlowej.

Z uwagi jednak na zasadnicze różnice występujące w zwyczajach i praktyce handlowej, które obowiązują w różnych krajach, niezwykle trudno jest stronom negocjującym, opracować własną formułę, która skutecznie zabezpieczyłaby ich interesy handlowe i precyzyjnie określała obowiązki związane z dostawą i odbiorem towaru.

Dlatego też niezwykle istotnym ułatwieniem w tym zakresie dla eksporterów i importerów, stało się opracowanie kilkadziesiąt lat temu międzynarodowego standardu określającego ich obowiązki w zakresie dostawy towaru, przejścia kosztów i ryzyka ze sprzedającego na kupującego, a także ubezpieczenia towarów w transporcie.

Standardem tym jest m.in. kodeks klauzul kontraktowych o międzynarodowym charakterze, tzw. INCOTERMS (International Commercial Terms), opracowany przez International Chamber of Commerce (ICC). Opublikowany po raz pierwszy w 1936 roku był wielokrotnie nowelizowany w związku z ewolucją zachodzącą w technikach przewozu, w procedurze wystawiania coraz to nowych dokumentów handlowych zwłaszcza przewozowych oraz w rozwoju elektronicznej transmisji danych.

Z uwagi na coraz bardziej rosnące znaczenie INCOTERMS w międzynarodowej praktyce handlowej, dla każdego podmiotu gospodarczego zawierającego i realizującego kontrakty z zagranicą, a także dla banków je rozliczających oraz towarzystw ubezpieczeniowych, firm spedycyjnych i przewozowych, agencji celnych – wydaje się celowe, dokładne poznanie nowych reguł handlowych.

Prawidłowe sformułowanie warunków umowy kupna-sprzedaży w decydujący sposób wpływa na jej późniejszą realizację. O ile jednak pewne błędy popełnione w ofercie sprzedaży mogą jeszcze zostać wyeliminowane w toku negocjacji z partnerem, o tyle nieprecyzyjne lub błędne zredagowanie postanowień umownych w toku negocjacji handlowych i zapisanie ich w kontrakcie pociąga za sobą, niestety, straty, jakie ponosi strona, która popełnia błędy z braku dostatecznej wiedzy bądź doświadczenia w tym zakresie.

Szczególnej wagi nabiera powyższy problem w przypadku zawierania umów handlowych w obrocie międzynarodowym. Konsekwencje ewentualnych błędów z tytułu nieznajomości przepisów prawa i zwyczajów obowiązujących w krajach, z których pochodzą partnerzy kontraktu, rzutuje w istotny sposób na realizację zawartych w umowie postanowień, a w szczególności na inne umowy towarzyszące kontraktowi handlowemu, takie jak:

  • umowa przewozu międzynarodowego,
  • umowa ubezpieczenia towaru w transporcie,
  • umowa o przeprowadzenie czynności kontroli towaru,
  • umowa bankowa związana z finansowaniem i/lub rozliczeniem transakcji, stosownie do ustalonych w kontrakcie warunków płatności.

Należy również pamiętać o różnicach, jakie występują w ustawodawstwie poszczególnych krajów dotyczącym zawierania i realizacji umów, a także o zwyczajach i praktyce handlowej utrwalonych przez długoletnie doświadczenie i tradycję kupiecką.

Recommended Posts

Leave a Comment

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.

Napisz do nas!

Napisz do nas a skontaktujemy się z Tobą najszybciej jak to możliwe.

Start typing and press Enter to search

incoterms 2020