Incoterms 2010, negocjacje i zawieranie kontraktów handlowych

 In Incoterms

Wybór odpowiedniej reguły handlowej, czyli tzw. bazy dostawy, której zostanie podporządkowany kontrakt, jest jednym z najistotniejszych problemów poruszanych podczas negocjacji handlowych.

Określa ona bowiem obowiązki stron zawierających i później realizujących umowę kupna-sprzedaży w obrocie międzynarodowym. Cena jednostkowa towaru, a także ogólna wartość kontraktu jest więc ściśle uzależniona od przyjętej formuły handlowej.

Z uwagi jednak na zasadnicze różnice występujące w zwyczajach i praktyce handlowej, które obowiązują w różnych krajach, niezwykle trudno jest stronom negocjującym, opracować własną formułę, która skutecznie zabezpieczyłaby ich interesy handlowe i precyzyjnie określała obowiązki związane z dostawą i odbiorem towaru.

Dlatego też niezwykle istotnym ułatwieniem w tym zakresie dla eksporterów i importerów, stało się opracowanie kilkadziesiąt lat temu międzynarodowego standardu określającego ich obowiązki w zakresie dostawy towaru, przejścia kosztów i ryzyka ze sprzedającego na kupującego, a także ubezpieczenia towarów w transporcie.

Standardem tym jest m.in. kodeks klauzul kontraktowych o międzynarodowym charakterze, tzw. INCOTERMS (International Commercial Terms), opracowany przez International Chamber of Commerce (ICC). Opublikowany po raz pierwszy w 1936 roku był wielokrotnie nowelizowany w związku z ewolucją zachodzącą w technikach przewozu, w procedurze wystawiania coraz to nowych dokumentów handlowych zwłaszcza przewozowych oraz w rozwoju elektronicznej transmisji danych.

Z uwagi na coraz bardziej rosnące znaczenie INCOTERMS w międzynarodowej praktyce handlowej, dla każdego podmiotu gospodarczego zawierającego i realizującego kontrakty z zagranicą, a także dla banków je rozliczających oraz towarzystw ubezpieczeniowych, firm spedycyjnych i przewozowych, agencji celnych – wydaje się celowe, dokładne poznanie nowych reguł handlowych.

Prawidłowe sformułowanie warunków umowy kupna-sprzedaży w decydujący sposób wpływa na jej późniejszą realizację. O ile jednak pewne błędy popełnione w ofercie sprzedaży mogą jeszcze zostać wyeliminowane w toku negocjacji z partnerem, o tyle nieprecyzyjne lub błędne zredagowanie postanowień umownych w toku negocjacji handlowych i zapisanie ich w kontrakcie pociąga za sobą, niestety, straty, jakie ponosi strona, która popełnia błędy z braku dostatecznej wiedzy bądź doświadczenia w tym zakresie.

Szczególnej wagi nabiera powyższy problem w przypadku zawierania umów handlowych w obrocie międzynarodowym. Konsekwencje ewentualnych błędów z tytułu nieznajomości przepisów prawa i zwyczajów obowiązujących w krajach, z których pochodzą partnerzy kontraktu, rzutuje w istotny sposób na realizację zawartych w umowie postanowień, a w szczególności na inne umowy towarzyszące kontraktowi handlowemu, takie jak:

  • umowa przewozu międzynarodowego,
  • umowa ubezpieczenia towaru w transporcie,
  • umowa o przeprowadzenie czynności kontroli towaru,
  • umowa bankowa związana z finansowaniem i/lub rozliczeniem transakcji, stosownie do ustalonych w kontrakcie warunków płatności.

Należy również pamiętać o różnicach, jakie występują w ustawodawstwie poszczególnych krajów dotyczącym zawierania i realizacji umów, a także o zwyczajach i praktyce handlowej utrwalonych przez długoletnie doświadczenie i tradycję kupiecką.

Recommended Posts

Leave a Comment

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.

Contact Us

We're not around right now. But you can send us an email and we'll get back to you, asap.

Start typing and press Enter to search

incoterms 2020